سلام نام پروردگار من است که بهشت را آفرید ...
این یک مطلب انتقادی کوتاه در مورد فوتبال است که کسب اولین برد آسیایی ترکاتور سازی تبریز در اسفند 91 ، بهانه ای برای نگارش آن شد . می توانید مشروح را در ادامه مطلب ببینید ...
چند روز پیش تراکتور در یک بازی مهیج توانست در خانه خودش اولین برد آسیایی اش را در اولین بازی آسیایی اش کسب کند . از فرصت استفاده می کنم و به همه هواداران پرشور این تیم تبریک عرض می کنم . برای من -به شخصه- تراکتور قابل احترام است ؛ چرا که اگر این تیم می خواست می توانست چند سال قبل سهمیه یک تیم لیگ برتری را بخرد و لیگ برتری شود ، اما ایستاد تا این که با استفاده از پتانسیل ایرانی اش خودش به لیگ برتر صعود کند . نتیجه اش را هم که دیدیم ! یک نمایش مقترانه و زیبا ...
خب با این مقدمه سراغ اصل مطلب می روم . آن روز ما شاهد حضور چیزی نزدیک به 85 هزار تماشاگر بودیم . تماشاگرانی که به عشق «فوتبال» آمده بودند . نه مثل کشورهای عربی به طمع «جایزه و قرعه کشی» !
بله . سرمایه اصلی کشور ما همین تماشاگران هستند . سرمایه های ما همین استعدادهای نشکفته است . این قدر که داد زدم : "این استعدادهای ناب را دریابید" و "این ها حیف است که تباه شوند" و از این قبیل تعاریف که دیگر جایی برای اظهار این مطلب نیست ؛ اما به خاطرخدا هم که شده یک نگاهی به دور و برمان بیندازیم . امروز و فرداست که در ورزش سرافکنده شویم !
چند روز پیش در سلف سرویس دانشگاه به WiFi متصل شدم . در وب سایت باشگاه بارسلونا یک خبر را خواندم که قلبم را پر از درد کرد . خب این بود :
"یوفا رأی به محرومیت چند بازیکن تیم جوانا بارسلونا داد . این بازیکنان شامل x و y و z و ... هستند (عمداً اسم نمی اورم چون اسم مهم نیست) . جالب این که جلوی اسم آنها هم کشورهایشان را نوشته بودند : 3 نفر کره ای و 1 نفر ژاپنی و بقیه از کشورهای دیگر ! سهم ایران چه قدر است ؟ معلوم است دیگر ! یک 0 کله گنده مثل این : 0 !
این فقط یک نمونه بود !!! مثلاً در سطح اول فوتبال دنیا -نه فقط سطح اول بلکه در تیمهای اول- بازیکنان شرق آسیا نقش پررنگی دارند ! مثلاً در اینتر ناگاتومو و در منچستر یونایتد کاگاوا و امثالهم که روز به روز در حال رشد اند !
گذشت آن زمانی که همین کشورها پای تلویزیون می نشستند و بازی بازیکنان ما را در سطح اول دنیا می دیدند ! دست روزگار جای ما و آنها را عوض کرده است ! البته دست روزگار که نه !
همان موقع که ما در اوج بودیم آنها شروع به برنامه ریزی اصولی کردند مثلاً ژاپن بازیکنان جوانش را به برزیل می فزستاد و کره آکادمی های استعداد یابی برپا می کرد و امروز ما باید انگشت حسرت را بگزیم . خدا شاهد است که با دیدن بازی اینان و جای خالی بازیکنان ایرانی احساس نفرت خاصی به من دست می دهد ! نفرت از خودمان که چه قدر کم کار هستیم ! شک نداشته باشید که تمام کشورهای ژاپن و کره جنوبی و استرالیا روی هم هم به اندازه ایران علاقه مند و طرفدار فوتبال نداشته و ندارد ! فقط ما برنامه ریزی بلد نیستیم !
هـٍــــٍـــــٍـــــٍــــٍــی ! این آه از ته قلبم بود ! برای فوتبال و کشورم . ای کاش به جای این همه مسخره بازی های فدراسیون فوتبال ، ای کاش برنامه ریزی کنیم .